Abstrakt

Człowiek podbił i udomowił naturę, zamienił planetę w wielki ogród, ale jest to ogród barbarzyńców. Trudno w nim odróżnić to, co naturalne od tego, co przynależy do kultury, trudno odnaleźć naturalny porządek rzeczy. (Dziamski, 2002)

Można powiedzieć, że od zawsze artystów pociągała natura jako aktywna, twórcza siła. Przez wieki dla wielu twórców natura była właściwie jedyna wiarygodna inspiracją dla sztuki, ale artystom lat 70 XX wieku natura jawi się często jako obszarbezbronny, zagrozony, wymagajacy ludzkiej opieki. Ist to istotna różnica sygnalizująca jakościową zmianę naszego nastawienia wobec natury.W drugiej połowie XX wieku narasta świadomość ekologiczna i z tego wynikająca postawa pokorna - aktywność ekologiczna. Na bazie postaw ekologicznych rodzi się sztuka recyklingu. Przedmioty, które przestały spełniać już swoje funkcje: stare samochody, stare meble, telewizory i radia, później również klawiatury od komputerów, popsute zabawki, plastikowe butelki, kapsle to tylko niektóre z licznych materiałów - przedmiotów, które zostają użyte w twórczości artystycznej. Artyści, zgodnie z ideą recyklingu, wiele z rzeczy, które mogłyby trafić na śmietnik, bądź zalegają w piwnicach zaczynają „reanimować”. Artyści bawią się materiałami i przedmiotami, które zostały skazane na śmietnik lub po prostu są już niepotrzebne. Przedmioty te są rozkładane na najdrobniejsze części a następnie łączone w nowe układy, nowe znaczenia.

Równolegle ze sztuką recyklingową rozwija się recyklingowy design. Na pokazach mody, w galeriach i butikach pojawiają się torebki z opon, sukienki z zasłon, biżuteria ze starych książek. Na konkursach designu mamy meble z bezużytecznych skrzynek, abażury lamp z przetworzonych plastikowych butelek. Żyrandol z czajnika, lampka z formy na babkę. Stare, spatynowane przedmioty dostają nowe życie.

Recyklingowa twórczość wymaga nie tylko umiejętności technicznych, ale również elastycznej wyobraźni. Twórczość ta przybiera często formę zabawy. Najczęściej tej twórczości towarzyszy radosne podejście do działania, do życia ale bardzo często jest to forma autoarteterapii.